Artykuł aktualizowany: 2019-01-03
Lwów – Arsenał Sieniawskich
Okres budowy: 1639, XVIII і XIX w.
według projektu generała Pawła Grodzickiego
Fundator: Sieniawscy, Czartoryscy, Baworowscy
Informacja o obiekcie
(opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)
Gmach został wzniesiony ok. r. 1630 wg projektu Pawła Grodzickiego jako prywatny arsenał Sieniawskich – ufundowany przez Mikołaja Sieniawskiego, podczaszego koronnego i pełnił tę funkcję do początku w. XVIII. W późniejszym okresie był własnością Czartoryskich i służył jako stajnie, a od początku w. XIX należał do Baworowskich, którzy w l. 30-tych w. XIX przebudowali go na empirowy pałac. Z w. XVII zachował się wysoki cokół z surowych kamieni, na którym wznosi się dwupiętrowy, prostokątny budynek o elewacjach opiętych pilastrami; fasada od strony ogrodu, poprzedzona tarasem, została wyróżniona kolumnowym portykiem dźwigającym balkon oraz trójkątnym przyczółkiem. W pałacu znalazły miejsce bogate zbiory biblioteczne i artystyczne Wiktora Baworowskiego, który w r. 1857 utworzył fundację dla ich utrzymania. Gmach był siedzibą Biblioteki Baworowskich do r. 1944; po II wojnie światowej umieszczono w nim Oddział Sztuki Biblioteki Naukowej im. Stefanyka (obecnie pod nazwą Pałac Sztuki Omeliana i Tetiany Antonowyczów). Prace remontowe przy dawnej Bibliotece Baworowskich, prowadzone w latach 2003-2006 zostały dofinansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP oraz prywatnej fundacji Antonowyczów. W nowo otwartym gmachu uruchomiono również lwowską siedzibę Pełnomocnika Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Wrocławiu.
Film zrealizowany w ramach projektu "Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa" współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu "Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej - 2018".
W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.
Realizatorzy projektu:
Stowarzyszenie Integracja Europa-Wschód
Wsparcie projektu:
Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA
Patronat medialny:
portal historyczny historykon.pl
Projekt "Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa" współfinansowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej 2018"
Treść serwisu wyraża wyłącznie poglądy autorów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP
