Artykuł aktualizowany: 2019-01-03
Kamienica Królewska we Lwowie
Okres budowy: 1580
Fundator: Konstanty Korniakt, wg proj. arch. Piotra Barbona, przebudowana ok. 1678 z inicjatywy króla Jana III Sobieskiego
Informacja o obiekcie
(opracowanie: Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA)
Kamienica została wzniesiona w r. 1580 dla lwowskiego kupca, greckiego pochodzenia Konstantego Korniakta, na miejscu dwóch starszych domów, zapewne według projektu architekta Piotra Barbona. W r. 1603 Korniakt przekazał ją karmelitom, od których w r. 1623 kupili ją Jakub i Teofila Sobiescy, rodzice przyszłego króla Jana III. Ok. r. 1678 kamienicę przebudowano na miejską rezydencję króla Jana III Sobieskiego, w tym okresie odbywały się tu oficjalne audiencje, m.in. w 1686 r. król przyjmował tu posłów moskiewskich. Kilkanaście lat po śmierci monarchy, czyli w r. 1709, jego synowie Jakub i Konstanty sprzedali posiadłość ówczesnemu hetmanowi polnemu koronnemu, Stanisławowi Mateuszowi Rzewuskiemu, który już jako hetman wielki koronny, zmarł w niej w r. 1728. Od r. 1816 dawna siedziba królewska należała do Ponińskich; na ich zlecenie Fryderyk Bauman dokonał kolejnej przebudowy (m.in. dodano balkon na fasadzie i dekoracje stiukowe we wnętrzach). W r. 1908 zakupiony przez gminę dom stał się siedzibą Muzeum Narodowego im. Króla Jana III. Obecnie siedziba Lwowskiego Muzeum Historycznego. Dwupiętrowa kamienica składa się z budynku frontowego i oficyny wychodzącej na ul. Blacharską (obecnie Fedorowa), podwórze z trzykondygnacyjnymi, arkadowymi galeriami (rekonstrukcja z l. 1926-31, Ludomił Gyurkovich). Sześcioosiowa fasada pokryta jest boniowaniem i zwieńczona attyką ozdobioną figurami rycerzy; w przyziemiu znajduje się ujęty kolumnami, kamienny portal.
Film zrealizowany w ramach projektu "Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa" współfinansowanego ze środków Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w ramach konkursu "Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej - 2018".
W ramach projektu powstało ponad 100 krótkich produkcji filmowych poświęconych wybranym obiektom dziedzictwa architektonicznego, które znajdują się na terenie Ukrainy i powstały w okresie dawnej Rzeczypospolitej. Na liście ponad setki miejsc, które zostały sfilmowane znalazły się twierdze, pałace, kościoły i in. W pracę przy tworzeniu filmów zaangażowano polsko-ukraiński zespół, w skład którego weszli historycy, publicyści, dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz młodzież.
Realizatorzy projektu:
Stowarzyszenie Integracja Europa-Wschód
Wsparcie projektu:
Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA
Patronat medialny:
portal historyczny historykon.pl
Projekt "Polska i Ukraina. Śladami historycznego dziedzictwa" współfinansowany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych w ramach konkursu „Współpraca w dziedzinie dyplomacji publicznej 2018"
Treść serwisu wyraża wyłącznie poglądy autorów i nie może być utożsamiana z oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP
